ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Κατά την επίσκεψη μου στα ευρωπαϊκά μουσεία, ομολογουμένως βρέθηκα προ εκπλήξεως. Ένοιωσα αμήχανα όταν στάθηκα μπροστά στις απειράριθμες ελληνικές αρχαιότητες που, ένοιωσα ντροπή που πλήρωσα εισιτήριο για να θαυμάσω τα έργα των αρχαίων προγόνων μου σε ξένο μουσείο, ένοιωσα οργή για την ιδιοποίηση των αρχαιοτήτων μας από τους βάρβαρους εισβολείς που εκτός από την ζωή, μας αφήρεσαν και τον πολιτιστικό μας πλούτο.
Μα πιότερο, ένοιωσα αηδία για τους υπεύθυνους διαχειριστές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αυτούς που ο ελληνικός λαός ανέθεσε την διάσωση και την περιφρούρηση της.
Στόχος της ιστοσελίδας αυτής είναι η ενημέρωση του ελληνικού λαού για την εκποίηση των αρχαιοτήτων από στα πολιτιστικά χρηματιστήρια του κόσμου.

ΕΛΓΙΝΕΙΑ, ΑΝΙΕΡΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ

Για την υπόθεση με την περιβόητη λεηλασία του Παρθενώνα, δεν θα ήθελα να την σχολιάσω εγώ, θα ήθελα να διαβάσετε τον λόγο της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη –υπουργού πολιτισμού στην Oxford Union.

Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι
Καταρχήν επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω την OXFORD UNION που έφερε το θέμα αυτό για συζήτηση και ευχαριστώ που με προσκαλέσατε. Νομίζω ότι θα ήταν καλό αυτό το βράδυ ν΄ακουστεί μια ελληνική φωνή. Μια φωνή έστω με τη φτωχή μου προφορά. Την ακούω και μορφάζω. Θυμάμαι εκείνο που είπε κάποτε ο Brendan Behan για κάποιο εκφωνητή "Μιλάει σαν να΄χει τα Ελγίνεια Μάρμαρα στο στόμα του."
Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης το μεγάλο αριθμό Βρετανών πολιτών που συνηγόρησαν υπέρ των θέσεων της κυβέρνησης με τα αξιότιμα μέλη και των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και συμπάθεια για το αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων. Και βεβαίως εκφράζω τη βαθειά ευγνωμοσύνη μου στη Βρετανική Επιτροπή για την Επιστροφή των Mαρμάρων του Παρθενώνα, για τις προσπάθειες της να αποκαλύψει την αλήθεια στο Βρετανικό λαό.

Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα . Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. ΄Οπως
Υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo
Yπάρχει η Αφροδίτη του DaVinci
Υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη
Υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner
Υπάρχει η Capella Sixtina
Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα.

Ξέρετε , λένε ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε ένας θερμόαιμος λαός. Να σας πω κάτι, είναι αλήθεια. Και είναι γνωστό πως δεν αποτελώ εξαίρεση. Γνωρίζοντας τι σημαίνουν τα γλυπτά αυτά για τον ελληνικό λαό δεν είναι εύκολο να μιλήσω ψύχραιμα για το πως πάρθηκαν τα Μάρμαρα από την Ελλάδα, αλλά θα προσπαθήσω. Το υπόσχομαι.
Ενας από τους διακεκριμένους καθηγητές σας με συμβούλεψε να εξιστορήσω το πως πάρθηκαν τα μάρμαρα από την Αθήνα και έφθασαν στις Βρετανικές ακτές . Ισχυρίστηκα ότι αυτό είναι αρκετά γνωστό, αλλά μου είπε ακόμη και αν υπάρχει και ένα άτομο σ΄αυτό το ακροατήριο στο οποίο τα γεγονότα αυτά είναι ασαφή, το ιστορικό πρέπει να ειπωθεί. Έτσι αρχίσω όσο μπορώ σύντομα.
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Ναπολέων σκέφτεται να αποπειραθεί να εισβάλει στην Αγγλία. Αποφασίζει να μην το πράξει. Αντί αυτού εισβάλει στην Αίγυπτο αποσπώντας την από την τουρκική κυριαρχία, γεγονός που δυσαρεστεί πολύ τους Τούρκους. Διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γαλλία και κηρύσσουν πόλεμο. Η Βρετανία βρίσκει ότι αυτή είναι μια πρώτης τάξεως στιγμή να διορίσει πρεσβευτή στην Τουρκία.
Τα καθήκοντα αναλαμβάνει ο Λόρδος Elgin. Μόλις έχει παντρευτεί την όμορφη Mary Nisbett και τελειώνει το ωραίο εξοχικό του. Ο αρχιτέκτονας του, του μιλάει για τα θαύματα της ελληνικής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής και του λέει πως θα ήταν μια θαυμάσια ιδέα να κάνει αντίγραφα από τα πραγματικά έργα στην Αθήνα. "Θαυμάσιο πράγματι" λέει ο Elgin. Αρχίζει να συγκροτεί μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορούσαν να κάνουν αρχιτεκτονικά σχέδια με επικεφαλής έναν ικανό ζωγράφο που δεν ήταν άλλος από τον ιταλό Giovanni Lusieri.
Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να μη σας πω ένα ανέκδοτο. Ο Elgin είχε προηγουμένως πλησιάσει τον Turner. Ναι τον Turner. Ο νεαρός ζωγράφος ενδιαφέρθηκε και ο Elgin θέτει τους παρακάτω όρους. Το κάθε σχέδιο και σκίτσο που θα έκανε ο Turner θα περιερχόταν στην κυριαρχία του και στον ελεύθερο χρόνο θα έκανε μαθήματα σχεδίου στη Λαίδη Elgin. "Okay" λέει ο Turner, "αλλά τότε θα ήθελα 400 λίρες το χρόνο". "Οχι" λέει ο Elgin, "Είναι πολλά, πάρα πολλά". ΄Ετσι έγιναν τα πράγματα χωρίς τον Turner. Τέλος του ανέκδοτου.
Εφημέριος της ομάδας του Elgin ήταν ο Αιδεσιμότατος Philip Hunt. Δεν θα μιλήσω με πολύ σεβασμό γι΄αυτόν. Αν είχα να εξαιρέσω του Λόρδο Elgin ο αρχιαπατεώνας στην υπόθεση όπως τη βλέπω ήταν ο Αιδεσιμότατος Hunt, αλλά γι΄αυτόν θα μιλήσω αργότερα. Οι Elgins γίνονται δεκτοί στην Κων/πολη με μεγαλοπρέπεια. Ανταλλάσσονται πλούσια δώρα. Οι άνεμοι του πολέμου είναι ευνοϊκοί για τους Βρετανούς και ο Σουλτάνος είναι ικανοποιημένος. Ας στραφούμε τώρα στην Ελλάδα. Την Ελλάδα εκείνη που για 400 τόσα χρόνια βρίσκεται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
Η ομάδα των καλλιτεχνών του Elgin φθάνει στην Αθήνα. Οι Τούρκοι έχουν ορίσει δύο κυβερνήσεις, μια πολιτική και μια στρατιωτική. Πολλά έχουν ειπωθεί και συνεχίζονται να λέγονται για το πόσο λίγο ενδιαφέρον εκδήλωναν οι Τούρκοι για τους θησαυρούς της Ακρόπολης. Εν τούτοις, χρειάστηκαν 6 μήνες για να επιτραπεί η είσοδος στην ομάδα του Elgin. Αλλά τα κατάφεραν με 5 λίρες , στο χέρι του στρατιωτικού κυβερνήτη, για κάθε επίσκεψη. Αυτό εγκαινίασε μια διαδικασία δωροδοκίας και διαφθοράς των αξιωματικών που δεν θα σταματούσε μέχρι να συσκευαστούν και να φορτωθούν τα μάρμαρα για την Αγγλία.
Όμως όταν στήθηκαν οι σκαλωσιές και τα αντίγραφα ήταν έτοιμα να γίνουν, ξαφνικά έφθασαν φήμες για προετοιμασία στρατιωτικής δράσης των Γάλλων. Ο Τούρκος κυβερνήτης διέταξε την ομάδα του Elgin να κατέβει απο την Ακρόπολη. Με 5 λίρες την επίσκεψη ή όχι, η πρόσβαση στην Ακρόπολη ήταν απαγορευμένη. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να τους επιτραπεί η είσοδος ξανά. Να χρησιμοποιήσει ο Elgin την επιρροή του πάνω στο Σουλτάνο στην Κων/πολη, να αποσπάσει ένα έγγραφο το λεγόμενο φιρμάνι που θα διέταζε τις αρχές των Αθηνών να επιτρέψουν τη συνέχιση των εργασιών.
Ο Αιδεσιμότατος Hunt πηγαίνει στην Κων/πολη να συναντήσει τον Λόρδο Elgin. Ζητά στο έγγραφο να αναφέρεται ότι οι καλλιτέχνες -- παρακαλώ προσέξτε το αυτό -- είναι αποκλειστικά στην υπηρεσία του Βρετανού Πρεσβευτή . Ο Elgin επισκέπτεται το Σουλτάνο και αποσπά το φιρμάνι. Το κείμενο του εγγράφου είναι μάλλον ύπουλα συντεταγμένο. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω τις εντολές που δόθηκαν από το Σουλτάνο και που αφορούν τη συζήτηση μας. Παραθέτω.
" Οι καλλιτέχνες να μη συναντήσουν αντίδραση στο να περπατήσουν, να επιθεωρήσουν, να μελετήσουν τις μορφές και τα κτίρια που επιθυμούν να σχεδιάσουν ή να αντιγράψουν , ή στο να τοποθετήσουν σκαλωσιές γύρω από τον αρχαίο ναό, ή στο να αντιγράψουν σε ασβεστόλιθο ή σε γύψο τα αναφερόμενα κοσμήματα και μορφές ή στο να σκάψουν, αν το βρίσκουν αναγκαίο, σε αναζήτηση επιγραφών ανάμεσα στα απορρίμματα. Ούτε να παρεμποδιστούν από το να πάρουν οποιαδήποτε κομμάτια από πέτρες με επιγραφές ή με μορφές ".
(Η μετάφραση του Hunt που παρουσιάστηκε αργότερα στην Εξεταστική Επιτροπή λέει -- Qualche pezzi di pietra --μερικά κομμάτια από πέτρα).
Οι εντολές αυτές δόθηκαν στους Κυβερνήτες και το σημείο αυτό τονίζεται στο φιρμάνι, "χάριν των λαμπρών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες" και παραθέτω ξανά:
"Ιδιαίτερα αφού δεν βλάπτουν τα αναφερόμενα κτίρια επιθεωρώντας τα, μελετώντας τα και σχεδιάζοντάς τα ".
Πριν καλά καλά φθάσει το φιρμάνι στην Αθήνα, γίνεται μιά φοβερή επίθεση πάνω σ΄ένα οικοδόμημα που μέχρι σήμερα θεωρείται από πολλούς, η ευγενέστερη και ωραιότερη από τις ανθρώπινες δημιουργίες.
Όταν έγινε η έφοδος στην πύλη των Καρυάτιδων ο πυρετός ανέβηκε τόσο που ο Αιδεσιμότατος Hunt έριξε την ιδέα να μετακινηθεί όλο το κτίριο αν από τη Βρετανική πολεμική μηχανή μπορούσε να αποσταλεί ένας άνθρωπος γι΄ αυτό. Ο Elgin ανατρίχιασε με την ιδέα και ζήτησε να σταλεί ένα καράβι. Το αίτημα δεν θεωρήθηκε εξωφρενικό, αλλά εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε διαθέσιμο καράβι. (Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν υπήρχε).
Για να αφηγηθώ όλη την τερατωδία χρειάζεται αρκετός χρόνος και αρκετή ψυχραιμία. Οι λέξεις "λεηλασία", "ερήμωση", "αχαλίνωτη καταστροφή", "αξιοθρήνητη συντριβή και συμφορά" δεν είναι δικές μου για να χαρακτηριστεί το γεγονός. Ειπώθηκαν από τους σύγχρονους του Elgin. Ο Horace Smith αναφέρεται στον Elgin σαν τον "ληστή των μαρμάρων ". Ο Lord Byron τον αποκάλεσε πλιατσικολόγο. Ο Thomas Hardy χαρακτήρισε αργότερα τα μάρμαρα σαν "αιχμάλωτους σ΄εξορία ".
Η κυβέρνησή μου έχει ζητήσει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μας το αρνήθηκαν. Ας σημειωθεί ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το αίτημα αυτό. Επιτρέψτε μου να απαντήσω τα μόνιμα επιχειρήματα ενάντια στην επιστροφή και να ασχοληθώ με αυτά ένα προς ένα.
Τα μάρμαρα πάρθηκαν με νόμιμη διαδικασία. Ρωτώ αν η δωροδοκία και εξαχρείωση των αξιωματικών δεν αντιτίθενται στη "νόμιμη διαδικασία ". Όταν ορίστηκε η Εξεταστική Επιτροπή, μελετώντας την πρόταση να αγοραστούν τα μάρμαρα, ο Elgin υπέβαλε ένα αναλυτικό πίνακα των δαπανών για τη απόκτησή τους. Παραθέτω απόσπασμα του: "Τα εμπόδια, οι διακοπές και οι αποθαρρύνσεις που δημιουργήθηκαν από τις ιδιοτροπίες και τις προκαταλήψεις των Τούρκων" υποβάλει κονδύλι 21.902 λιρών για δώρα στις αρχές των Αθηνών. Είναι νόμιμο ποσό. Και βεβαίως θα πρέπει να ρωτήσουμε. Είναι νόμιμο να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους για το πιο πολύτιμο από τα ελληνικά υπάρχοντα όταν η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τουρκικό ζυγό;
Παραμένει ένα δεύτερο επιχείρημα παρά το ότι έχει έκτοτε αμφισβητηθεί από πολλούς Βρετανούς περιηγητές στην Ελλάδα την εποχή αυτή.
"Οι αδαείς και δεισιδαίμονες Έλληνες ήταν αδιάφοροι για την τέχνη και τα μνημεία τους".
Αυτό βέβαια υπονοεί ότι ήταν τυφλοί , ασυνείδητοι και άκαρδοι. Ποιοί; Οι Έλληνες που πολύ μετά του Περικλή δημιούργησαν τα θαύματα της Βυζαντινής Τέχνης. Οι Έλληνες που, ακόμα και κάτω από την Οθωμανική κατοχή, δημιούργησαν σχολές τέχνης και χειροτεχνίας. Οι Έλληνες που παρά 400 χρόνια τουρκικής κατοχής, διατήρησαν με πείσμα τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Οι ίδιοι Έλληνες που κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους έστειλαν στους Τούρκους στρατιώτες βόλια να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Ναι, εναντίον τους.
Οι Τούρκοι στρατιώτες κλεισμένοι στην Ακρόπολη έμειναν από πολεμοφόδια και άρχισαν να καταστρέφουν τις κολώνες για να αφαιρέσουν το μολύβι να κάνουν με αυτό βόλια. Οι Έλληνες τους έστειλαν πολεμοφόδια με το μήνυμα, "Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες".
Μόλις έγινε ανεξάρτητη η Ελλάδα, ένα από τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα πού πέρασαν από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εκείνο για την προστασία και συντήρηση των εθνικών μνημείων. Είναι αυτό αδιαφορία; Θεωρούμε αυτή την κατηγορία τερατώδη. Θα έχετε σίγουρα ακούσει, αλλά επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τι είπε ένας γέρος καρδιοπαθής Ελληνας στον J.C. Hobhouse."Παίρνετε τους θησαυρούς μας. Σας παρακαλώ να τους φυλάξετε καλά. Μια μέρα θα τους ζητήσουμε πίσω". Μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος αυτός μιλούσε για λογαριασμό του;
Τώρα τελευταία έχει προταθεί μια καινούργια θεωρία. Ωραίο και αυτό. Ο κύριος Gavin Stamp που θα έχω την τιμή να τον συναντήσω απόψε, έχει την άποψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι του Περικλή. Μας πήραν τα μάρμαρα. Ποιός θα διεκδικήσει τα λείψανα των προγόνων μας;
Ως Υπουργός Πολιτισμού προσκαλώ τον κύριο Stamp να έρθει στην Αθήνα. Θα του οργανώσω εκπομπή σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας στην τηλεόραση για να μιλήσει στους Έλληνες δημοσιογράφους και τον ελληνικό λαό για την ταυτότητά τους.
Επιχείρημα 3ο. Αν τα μάρμαρα επιστραφούν, αυτό θα αποτελέσει ένα προηγούμενο που μπορεί να οδηγήσει στην εκκένωση των μουσείων. Συγχωρέστε με, αλλά αυτό είναι κοινή κολακεία. Ποιός πρόκειται να ζητήσει και ποιός πρόκειται να επιτρέψει το άδειασμα των μουσείων;
Επιτρέψτε μου να δηλώσω, για άλλη μια φορά, ότι πιστεύουμε πως οπουδήποτε και αν βρίσκονται τα μουσεία, αποτελούν ζωτική κοινωνική και πολιτιστική ανάγκη και πρέπει να προστατεύονται. Έχω επανειλημμένα δηλώσει ότι ζητούμε ένα αναπόσπαστο μέρος κτιρίου που ακρωτηριάστηκε. Σε όλο τον κόσμο το ίδιο το όνομα της πατρίδας μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον Παρθενώνα.
Ζητούμε απλώς κάτι μοναδικό, κάτι απαράμιλλο, κάτι ιδιαίτερο της ταυτότητάς μας. Αγαπητοί φίλοι, αν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος για τα μουσεία, τότε γιατί το Διεθνές Συμβούλιο των Μουσείων πρότεινε μια "ανοιχτόμυαλη στάση " στα μέλη του.
Επιχείρημα 4ο. Αυτή είναι η πρόσφατη σοδειά. Μόλυνση. Μόλυνση πάνω από την Ακρόπολη. Τι σας λέει αυτό; Όταν το Λονδίνο αντιμετώπιζε το σοβαρό πρόβλημα μόλυνσης, υπήρξαν κραυγές πανικού για τα μάρμαρα; Βεβαίως όχι. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα μάρμαρα ήταν στεγασμένα στο Βρετανικό Μουσείο. Εμείς δεν προφασιζόμαστε ότι τα γλυπτά θα επανατοποθετηθούν. Νομίζουμε ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά η κυβέρνησή μου έχει διατυπώσει ότι την ημέρα που θα επιστραφούν τα μάρμαρα στην Αθήνα θα υπάρχει έτοιμο να τα δεχθεί ένα όμορφο μουσείο με τα πιο προηγμένα συστήματα ασφάλειας και συντήρησης, δίπλα στην Ακρόπολη.
Μπορώ να προσθέσω ότι είμαστε περήφανοι για τις συνεχιζόμενες εργασίες στην Ακρόπολη. Η δουλειά αυτή παρουσιάστηκε σ΄ένα συμβούλιο κορυφαίων αρχαιολόγων απ΄όλο τον κόσμο που προσκλήθηκαν στην Αθήνα ειδικά. Ο έπαινος ήταν ομόφωνος και ενθουσιαστικός. Από τότε έχει παρουσιαστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Με χαρά την υποδέχθηκε και το Βρετανικό Μουσείο. Οι Financial Times αναφέρθηκαν στην ποιότητα της εργασίας αυτής και την παραδειγματική ικανότητα των ελλήνων συντηρητών. Ζήτησα να υπάρχουν αντίγραφα στη διάθεση όσων από σας ενδιαφέρονται.
Το μόνιμο επιχείρημα των Βρετανών είναι ότι μετακινώντας τα μάρμαρα, τα έσωζαν από τη βαρβαρότητα των Τούρκων. Το να αρνηθώ το βανδαλισμό των Τούρκων θα μ΄έβαζε σε δύσκολή θέση, αλλά γεγονός είναι ότι οι Τούρκοι δεν έδωσαν άδεια στον να μετακινηθούν γλυπτά από τα μνημεία και τους τοίχους της Ακρόπολης και ότι με την ευλογία του Αιδεσιμότατου Hunt μετακινήθηκαν κατά βάρβαρο τρόπο. Παραθέτω ένα από τα γράμματα του Lusieri προς τον Elgin:
" Έχω την ευχαρίστηση να σας ανακοινώσω την απόκτηση της 6ης μετώπης, εκείνης με τον κένταυρο που απαγάγει τη γυναίκα. Με το έργο αυτό είχαμε πολλά προβλήματα από κάθε άποψη, και αναγκάστηκα να γίνω λίγο βάρβαρος". Σε άλλο γράμμα ελπίζει ότι, "οι βαρβαρισμοί που ήμουν υποχρεωμένος να διαπράξω ελπίζω να ξεχαστούν".
Ο Edward Dodwell έγραψε:
"Ένοιωσα την απερίγραπτη ταπείνωση να είμαι παρών όταν ο Παρθενώνας απογυμνώνονταν από τα λαμπρότερα γλυπτά του. Είδα ορισμένες μετώπες της ακραίας νότιας πλευράς του ναού να σέρνονται κάτω. Ήταν σφηνωμένες ανάμεσα στις τριγλύφους με μια εσοχή και προκειμένου να τις σηκώνουν, ήταν απαραίτητο να ρίξουν στο έδαφος το θαυμάσιο γείσο με το οποίο καλύπτονταν. Η νοτιοανατολική πλευρά του αετώματος μοιράστηκε την ίδια τύχη".
Δεν μπορούμε παρά να καταραστούμε το βάρβαρο πνεύμα που τους παρότρυνε να θρυμματίσουν και να ακρωτηριάσουν, να λεηλατήσουν και να ανατρέψουν τα λαμπρά έργα που είχε αναθέσει ο Περικλής και που είχε εκτελέσει η απαράμιλλη μεγαλοφυΐα του Ικτίνου και του Φειδία.
Ενας άλλος μάρτυρας ο Robert Smirke γράφει:
"Ταράχθηκα ιδιαίτερα όταν είδα την καταστροφή που γινόταν με το γκρέμισμα των ανάγλυφων της ζωοφόρου. Κάθε πέτρα καθώς έπεφτε έσειε το έδαφος με το ασήκωτο βάρος της και ο βαθύς υπόκωφος ήχος που έμοιαζε σαν αγωνιώδες βογγητό του πληγωμένου πνεύματος του ναού. Αυτά σχετικά με τον βαρβαρότητα".
Το 1816 ορίζεται η Εξεταστική Επιτροπή για να μελετήσει την πρόταση του Elgin. Τα μάρμαρα είχαν ήδη εκτεθεί σε διάφορους χώρους και αποθήκες. Ο Elgin αντιμετώπιζε δυσκολίες στο να πουλήσει τα μάρμαρα στην Κυβέρνηση. Η Επιτροπή είχε να αποφασίσει:
Με ποιά διαδικασία αποκτήθηκε η συλλογή.
Κάτω από ποίες προϋποθέσεις εκχωρήθηκε η δικαιοδοσία.
Ποιά ήταν η αξία των μαρμάρων σαν έργα τέχνης.
Τι ποσό θάπρεπε να διατεθεί για την πιθανή αγορά τους.
Αν διαβάσετε την έκθεση, θα δείτε ότι το βάρος πέφτει στο πόσο καλά ήταν τα μάρμαρα και τι θάπρεπε να πληρώσουν για την απόκτησή τους. Αλλά προκειμένου να υποδειχθεί η αγορά τους έπρεπε να βρεθεί μια κομπίνα. Ότι δηλαδή οι διαδικασίες της συναλλαγής ήταν σωστές και ότι τα μάρμαρα πάρθηκαν από τον Elgin τον ιδιώτη και όχι κάτω από την επιρροή του ως Βρετανού Πρεσβευτή.
Διαβάζω από την έκθεση της Εξεταστικής Επιτροπής .
"Ο Κόμης Aberdeen σε απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο το κύρος και η επιρροή μιας δημόσιας θέσης ήταν κατά τη γνώμη του αναγκαία για να πραγματοποιηθεί η μετακίνηση αυτών των μαρμάρων απάντησε ότι δεν νομίζει πως ένας ιδιώτης θα μπορούσε να έχει καταφέρει ότι κατάφερε ο Elgin."
(O Κόμης Aberdeen συλλέκτης ο ίδιος, ήταν στην Ελλάδα την εποχή αυτή και σε θέση να γνωρίζει τα πράγματα.)
Διαβάζω από την έκθεση:
"Ο Doctor Hunt, καλά πληροφορημένος πάνω σ΄αυτό το θέμα, όταν ερωτήθηκε, έδωσε την παρακάτω απάντηση. 'Ενας βρετανός πολίτης, μη πρεσβευτής , δεν θα μπορούσε να αποσπάσει ένα τέτοιο φιρμάνι με τόσο εκτεταμένες δικαιοδοσίες από την τουρκική κυβέρνηση.' "
Διαβάζω από την έκθεση:
"Οι επιτυχίες του βρετανικού στρατού στην Αίγυπτο και η αναμενόμενη απόδοση της επαρχίας αυτής στην Πύλη, είχε σαν αποτέλεσμα μιά πολύ θετική μεταστροφή προς το έθνος μας στις συνειδήσεις όλου του κόσμου."
Κι ακόμα ακούστε αυτό το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής:
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Λόρδος Elgin έβλεπε τον εαυτό του σ΄ένα ρόλο τελείως διαφορετικό από εκείνο της επίσημης θέσης του. Αλλά το κατά πόσο η κυβέρνηση από την οποία απέσπασε την άδεια τον έβλεπε ή όχι έτσι, είναι ερώτημα που μπορεί ν΄απαντηθεί μόνο με εικασίες μη έχοντας συγκεκριμένη μαρτυρία".
(Αν αυτό δεν είναι διφορούμενος λόγος τότε τί είναι;)
Απουσία συγκεκριμένης μαρτυρίας; Παραθέτω απόσπασμα εγγράφου του Λόρδου Elgin προς την Επιτροπή:
"Είχα να διαπραγματευθώ με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του κράτους".
Μπορούσε πράγματι η Επιτροπή να πιστεύει ότι ένας απλός πολίτης μπορούσε να φτάσει στο να διαπραγματεύεται με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του τουρκικού κράτους;
Ο Λόρδος Elgin μιλάει στην Επιτροπή για την ευγνωμοσύνη που αισθάνθηκε επειδή του παραχωρήθηκε πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητας για τη μεταφορά των κιβωτίων με τα μάρμαρα. Μπορούσε ένας απλός πολίτης να έχει στη διάθεση του ένα βασίλειο οπλιταγωγό;
Ερώτηση της Επιτροπής προς τον Αιδεσιμότατο Hunt:

"Φαντάζεστε ότι το φιρμάνι έδωσε την άδεια να μετακινηθούν μορφές και τμήματα γλυπτών από τους ναούς ή θα πρέπει νάταν θέμα ιδιωτικής διαπραγμάτευσης με τις τοπικές αρχές";
Ο Hunt απαντά:
" Αυτή ήταν η ερμηνεία που υποχρεώθηκε να δώσει ο κυβερνήτης των Αθηνών."
Πείσθηκε από ποιόν; Από έναν ιδιώτη; Απουσία συγκεκριμένης μαρτυρίας; Από έναν ιδιώτη ή από έναν Πρεσβευτή; Λοιπόν ας δούμε το ίδιο το φιρμάνι. Η άδεια δόθηκε στον Λόρδο Elgin. Παραθέτω: "Χάριν της φιλίας ανάμεσα στην Υψηλή και Αιώνια Οθωμανική Αυλή και εκείνη της Αγγλίας".
Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι. Με όλο το σεβασμό νομίζω ότι η απόφαση της Επιτροπής ότι ο Λόρδος Elgin έδρασε σαν ιδιώτης είναι είτε πολύ αφελής είτε αμφίβολης πίστης.
Όμως αυτό έγινε πριν 170 χρόνια.. Αυτή είναι μια διαφορετική Αγγλία. Διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις για τις έννοιες Αυτοκρατορία και κατάκτηση. Επικρατεί διαφορετική ηθική. Θαταν ενδιαφέρον να ξέραμε ποιό θα ήταν το πόρισμα μιας Εξεταστικής Επιτροπής σήμερα αν λαβαίναμε υπόψη τη μαρτυρία εκείνων που κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον της και τις κρίσεις εκείνων που δεν κλήθηκαν. Θα έβαζα ένα μικρό στοίχημα, ακόμα και μεγάλο, ότι το πόρισμα θα ήταν διαφορετικό.
Έχω πάρει πολύ χρόνο και ξέρω πως η συζήτηση είναι αυτή που θα αγγίξει τις συνειδήσεις. Ελπίζω η συζήτηση να προκαλέσει μερικές ερωτήσεις. Θέτω μερικές από αυτές.
Τα μάρμαρα πάρθηκαν κακώς; Και αν κακώς πάρθηκαν, είναι σωστό να κρατούνται;
Ακόμα, αν είναι σωστό το ότι πάρθηκαν, είναι λάθος να επιστραφούν;
Τι βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί στο επιχείρημα ότι αν δεν τα είχε πάρει ο Elgin , άλλος ΄Αγγλος ή Γάλλος θα τα είχε πάρει;
Πειράζει που το 95% του ελληνικού λαού μπορεί ποτέ να μη δει τα λαμπρότερα έργα της ελληνικής δημιουργίας;
Είναι δυνατόν μια ελεύθερη Ελλάδα να είχε επιτρέψει τη μετακίνηση των μαρμάρων;
Η Αγγλία και η Ελλάδα είναι φίλες χώρες. Αγγλικό αίμα έτρεξε στα ελληνικά χώματα στη διάρκεια του πολέμου κατά του φασισμού. Και οι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν του ΄Αγγλους πιλότους. Διαβάστε το Churchill, μιλάει για το πόσο σημαντικός ήταν ο ελληνικός ρόλος στην αποφασιστική νίκη στην έρημο κατά του Ρόμελ.
Το περασμένο καλοκαίρι έγινε ένα αφιέρωμα στον Σαίξπηρ στο Αμφιθέατρο που βρίσκεται στους πρόποδες της Ακρόπολης. Το Covent Garden έπαιξε το Μάκβεθ του Βέρντι. Το Εθνικό σας θέατρο ήρθε με τον Κοριολανο. Ήταν αξέχαστες βραδιές. Όχι μόνο για την υψηλή ποιότητα των παραστάσεων αλλά επίσης για την εκπληκτική επικοινωνία ανάμεσα στους βρετανούς καλλιτέχνες και το ελληνικό κοινό. Ο Ian McKellen ας με συγχωρέσει αν μιλήσω για τα δάκρυα του από συγκίνηση καθώς και για εκείνα των συναδέλφων του καλλιτεχνών καθώς το ελληνικό κοινό επευφημούσε. Τα δάκρυα αυτά είχαν να κάνουν με την επαφή ανάμεσα στους λαούς, με φιλία, με τον Σαίξπηρ που παρουσιάζονταν σ΄αυτό τον ιερό χώρο. Ήταν θαυμάσια, αξέχαστα. Στο όνομα αυτής της φιλίας σας λέμε, έγινε μια αδικία που μπορεί τώρα ν΄αποκατασταθεί.
Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο τ΄όνομα μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας.
Είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι θεωρούμε όλη την πράξη του Elgin σαν άσχετη προς το παρόν. Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες. Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε. Όμως τώρα στο όνομα της δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μια τέτοια χειρονομία εκ μέρους Μεγάλης Βρετανίας θα τιμούσε πάντα τ΄όνομά της.

Ευχαριστώ.

Όπως καταλαβαίνετε, μετά απο τον λόγο της κας Μερκούρη, νοιώθω πολιτιστικά ορφανός.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ BBC

Όχι, δεν δέχομαι αυτού του είδους τις δικαιολογίες. Ότι δηλαδή οι Έλληνες δεν μπορούν να φροντίσουν τις αρχαιότητες τους και οι Άγγλοι με γενναιότητα ψυχής, τις απομάκρυναν απο την Ελλάδα για να διασώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Η αφαίρεση των ελληνικών αρχαιοτήτων είναι ποινικό αδίκημα και οι υπαίτιοι όποιοι και να είναι, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Για την κλοπή των μαρμάρων του Παρθενώνα θα πρέπει να πάρει θέση η εκάστοτε κυβέρνηση της Αγγλίας και όχι οι άνοες σχολιαστές του BBC που δικαιολογούν την πράξη του Elgin ως νόμιμη αφού τα ζήτησε απο τους Τούρκους κατακτητές.

ASHMOLEAN MUSEUM

Το Ashmolean Museum είναι το παλαιότερο πανεπιστημιακό μουσείο τέχνης και αρχαιολογίας στην Beaumont Street της Οξφόρδης στην Αγγλία. Ιδρύθηκε το 1678 για να στεγάσει τη συλλογή του Elias Ashmole που δώρισε το 1677 στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Στα εγκαίνια του μουσείου (24 Μαΐου 1683), μεταξύ των άλλων, εμφανίζονται σημαντικά κομμάτια ελληνικών αρχαιοτήτων με ιδιαίτερη προβολή στις μαρμάρινες επιγραφές του Πάριου Χρονικού (Parian chronicle), χρονικό που συνέδεε την ελληνική μυθολογία με την αρχαία ιστορία.
Το παριανό Χρονικό είναι η χρονολογική εξέλιξη της ελληνικής μυθολογίας, από το 1581 π.Χ έως και το 264 π.Χ.
Βρέθηκε στην Πάρο σε δύο τμήματα και πουλήθηκαν? στην Σμύρνη σε κάποιον εκπρόσωπο του Thomas Howard, βαρόνου του Arundel.
Η μετάφραση του χρονικού έγινε από κάποιον John Selden.
Όμως ένα από τα δύο τμήματα που δημοσιεύθηκαν από τον Selden έχει εξαφανιστεί.
Το μικρότερο θραύσμα που εντοπίστηκε το 1897, βρίσκεται σήμερα σε ένα μουσείο στην Πάρο. Περιέχει εγγραφές για την περίοδο 356-299 π.Χ που αναφέρονται κυρίως στον Μέγα Αλέξανδρο.
Τα δύο γνωστά κομμάτια, που το 1627 έφερε ο Elias Ashmolean στο Λονδίνο και υποβλήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1667, περιέχει εγγραφές για την περίοδο 1581-354 π.Χ.
Συνδυάζει τις ημερομηνίες για τις εξελίξεις, όπως ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα που αναφέρεται στην περίοδο 1529 π.Χ.
Κατά την παριανή επιγραφή, τόσο ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα (1529 π.Χ) όσο και ο Τρωικός Πόλεμος (1218 π.Χ) καθώς και η αργοναυτική εκστρατεία ανέτρεψαν την χρονική εξέλιξη της μυθολογίας συνδέοντας τα δρώμενα με συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.
Οι ηλικίες των ηρώων είναι πλέον συγκεκριμένες και γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας.
Τα κείμενα των παριανών επιγραφών παίζουν πλέον ένα καθοριστικό ρόλο, όμως δεν βρίσκονται εκεί που πρέπει. Βρίσκονται στο μουσείο Ashmolean στην Οξφόρδη στο τμήμα αρχαιοτήτων και προβάλλεται ως το σημαντικότερο έκθεμα του μουσείου. Επισκεφθείτε
http://www.ashmolean.org/ash/faqs/q004/q004001.html

Dr. MARION TRUE, ΕΦΟΡΟΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΟΥ PAUL GETTY

Η Dr. Marion True γεννήθηκε το 1948 στην πόλη Tahleguah της Οκλαχόμα. Σπούδασε ιστορικός τέχνης στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης και πήρε διδακτορικό από το Harvard. Έχει εκπαιδευθεί από τον Cornelius Clarkson Vermeule ΙΙΙ, σύγχρονο μελετητή της αρχαίας τέχνης και επιμελητή της κλασικής τέχνης στο Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστόνη από το 1957 έως το 1996. Διετέλεσε έφορος αρχαιοτήτων στο μουσείο του Paul Getty στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.
Το 2005 η Marion True κατηγορήθηκε από την ιταλική κυβέρνηση, για την από κοινού με τον γνωστό έμπορο αρχαιοτήτων Robert Hecht Jr. παράνομη κυκλοφορία αρχαιοτήτων.
Η κύρια ένδειξη στην συγκεκριμένη περίπτωση προέκυψε το 1995 από μια αποθήκη στην Γενεύης της Ελβετίας όπου υπήρχε μια περιουσία κλεμμένων αντικειμένων.
Το 1977 ένας πωλητής ιταλικής τέχνης ο Giacomo Medici συνελήφθη
Με βαρύτατες κατηγορίες παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων.
Ο Medici καταδικάστηκε το 2004 σε 10 χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο 10.000.000 €, ποινή βαρύτατη για εγκλήματα περί αρχαιοτήτων. Από την εκδίκαση αυτής της υπόθεσης προέκυψαν στοιχεία που ενέπλεκαν την Marion True και τον Robert Hecht.
Σε επιστολή της προς την Paul Getty Trust στις 18 Δεκεμβρίου 2006, δήλωσε ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για ενέργειες που έγιναν υπό την ανοχή του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου.
Στις 20 Νοεμβρίου 2006, ο διευθυντής του Μουσείου, Michael Brand, ανακοίνωσε ότι τα 26 τεμάχια θα επιστραφούν στην Ιταλία.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2007, το Κέντρο Getty υπέγραψε σύμβαση με το ιταλικό Υπουργείο Πολιτισμού στη Ρώμη για να επιστρέψουν τα κλεμμένα των τεχνών από την Ιταλία.
Μέχρι το 2010, θα επιστραφούν στην Ιταλία 40 αρχαία έργα τέχνης συμπεριλαμβανομένου και του μαρμάρινου αγάλματος της Αφροδίτης του 5ου αιώνα π.Χ όπως και αγιογραφίες που είχαν κλαπεί από την Πομπηία, μαρμάρινα, χάλκινα, γλυπτά και ελληνικά αγγεία. Από την υπόθεση αυτή Οι Ιταλικές αρχές παρέπεμψαν την Dr. True ελληνική δικαιοσύνη για την κλοπή της χρυσής στεφάνης από την Μακεδονία (2.500 π.Χ).

Το εφετείο στην Αθήνα απέρριψε την ποινική κατηγορία εναντίον της Marion True, πρώην επιμελήτριας του Μουσείου Getty στο Los Angeles, η οποία είχε κατηγορηθεί για την συμμετοχή της με στόχο την απόκτηση χρυσής στεφάνης, η οποία με βάση τους ισχυρισμούς αρπάχτηκε από ελληνικά εδάφη.
Η συναινετική απόφαση των τριών εφετών ακολούθησε οκτώ μήνες αφότου το Getty παρέδωσε επίσημα την υπό διεκδίκηση στεφάνη, και μία εβδομάδα αφού ο συνήγορος της True κατέθεσε ένσταση για αθώωση. Στην ένστασή του, ο δικηγόρος Γιάννης Ιωαννίδης στηρίχθηκε σε έναν νόμο της Καλιφόρνια, σύμφωνα με τον οποίο καθίσταται τριετής νομικός περιορισμός αφού αποσαφηνιστεί το που βρίσκεται το αντικείμενο που εκλάπη (Το Getty αγόρασε το στεφάνι το 1993 έναντι 1.15 εκατ. δολαρίων).
Το εφετείο φάνηκε να αποδέχεται το επιχείρημα ότι η ελληνική νομοθεσία απαιτεί από τους δικαστές να παραπέμπουν στην περιοριστική νομοθεσία της χώρας όπου γνωστοποιήθηκαν τα αποκτήματα. Ο Γιαννίδης ισχυρίστηκε ότι "η νομοθεσία εφαρμόστηκε, πράγμα που δεν είναι νομικός θρίαμβος, ολοκληρώνει όμως σημαντικά την υπόθεση για την πελάτη". H True εκδικάζεται από το τέλος του 2005 για ανάλογες υποθέσεις παράνομης απόκτησης εκσκαμμένων αρχαιοτήτων, τις οποίες έχει και στις δύο περιπτώσεις αρνηθεί.

ΕΛΓΙΝΕΙΑ: ΤΟ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ

Δεν παραδίδει τα Ελγίνεια το Βρετανικό Μουσείο
Το Βρετανικό Μουσείο απέριψε την Ελληνική πρόταση για τερματισμό της μακροχρόνια αντιδικίας σχετικά με την τύχη των Ελγινείων που υπέβαλλε ο Ελληνας υπουργός εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, πρόταση που περιλαμβάνει την περιοδική ανταλλαγή των μαρμάρων. Αλλά ο εκπρόσωπος του μουσείου Γκρέϊαμ Γκρήν ισχυρίστηκε σήμερα ενώπιον επιτροπής του Βρετανικού κοινοβουλίου ότι τα Ελγίνεια ανήκουν νόμιμα στην Βρετανία και ότι αν παραδοθούν στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ στην Βρετανία.

Απο το BBC

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΑΜΕΡΠΕΙΑ

Πάντα ζήλευα το μεγαλείο των ηθικών αξιών, αξίες με τις οποίες προσπαθώ να συνυπάρξω. Ηθικές αξίες που η απουσία τους στερεί την ευπρεπή εκπροσώπηση της χώρας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτιστικής διαχείρισης.
Πάντα ονειρευόμουν έναν ηγέτη που να με κάνει υπερήφανο ως Έλληνα πολίτη και να κωφεύει στους βρυχηθμούς των ξεδοντιασμένων λεόντων που περιτριγυρίζουν την χώρα και τον πολιτισμό μας.
Με αφορμή τα εγκαίνια του μουσείου στον Παρθενώνα, θα παρακαλούσα όλους όσους καπηλεύονται το έργο της κας Μερκούρη να σεβαστούν τους αγώνες και τις προσπάθειες για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην βάση τους.
Οι διαχειριστές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς θα πρέπει να σύρουν στα δικαστήρια τους άρπαγες των ελληνικών αρχαιοτήτων αντί να ανταλλάσουν γελοίες φιλοφρονήσεις με τους θρασύτατους αρχαιοκάπηλους της Δύσης.
“Τόνυ, θα ήθελα να συζητήσουμε για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Όπως ξέρεις, τον επόμενο χρόνο έχουμε εκλογές στην Ελλάδα. Ίσως αυτό θα βοηθούσε”, είπε στον πρωθυπουργό της Αγγλίας ο Κ. Σημίτης.
Όχι κύριοι δεν δέχομαι τέτοιες μικρότητες από Έλληνα πρωθυπουργό.
Επιτέλους δείξτε λίγη αξιοπρέπεια.

ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΣΕΡΡΩΝ

Προφυλακιστέοι κρίθηκαν, με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα Σερρών, οι τέσσερις συλληφθέντες για την υπόθεση αρχαιοκαπηλίας που αποκαλύφτηκε στις Σέρρες.


Οι τέσσερις φέρονται ότι διαπραγματεύονταν προς πώληση βυζαντινές εικόνες και έναν σταυρό αντί του ποσού 5.500.000 ευρώ.
Και οι τέσσερις κατηγορήθηκαν για υπεξαίρεση μνημείων από κοινού και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης σε βαθμό κακουργήματος και παραμέληση δήλωσης αρχαίων. Στις απολογίες τους, σύμφωνα με πληροφορίες, υποστήριξαν πως τα αντικείμενα που κατηγορούνται ότι διαπραγματεύονταν προς πώληση αποτελούν κειμήλια από τους συγγενείς τους και δεν ήταν προϊόντα παράνομων αγοραπωλησιών.
Ένας από τους συλληφθέντες, που είναι και νόμιμος συλλέκτης, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, ισχυρίστηκε πως δεν έχει καμία σχέση με τα αντικείμενα που τέθηκαν προς διαπραγμάτευση, ενώ προσκόμισε και τις άδειες που του έχουν χορηγηθεί για όλα τα αντικείμενα που είχε και εξέθετε σε μουσείο εγκαταστημένο σε χώρο του δήμου Θεσσαλονίκης.
Η Ασφάλεια κατέσχεσε και αυτά τα αντικείμενα, για τα οποία έχουν χορηγηθεί άδειες ή έχουν δηλωθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες, τα οποία τελικά κρατήθηκαν για φύλαξη στα μουσεία Σερρών και Καβάλας, μέχρι να ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες. Χαρακτηριστικό είναι ότι αστυνομικοί του τμήματος δίωξης αρχαιοκαπηλίας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης άδειασαν το μουσείο και κατέγραψαν όλα τα κατασχεθέντα κειμήλια.

SOTHEBY'S ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΚΕΦΑΛΗ 4ου ΑΙΩΝΑ π.Χ.

Παρτίδα 11, ελληνική μαρμάρινη κεφαλή του θεού, 15 1/2 ίντσες υψηλό, γύρω στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.

Η Παρτίδα 11 είναι μια εκπληκτική Ελληνική κατασκευή μαρμάρινης κεφαλής ενός θεού που ήταν προηγουμένως στη συλλογή του Βαρόνου Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza. Έχει μια συντηρητική εκτίμηση των $ 60.000 έως $ 90.000. Θα πωλείται για $ 77.675.

SOTHEBY'S ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002 ΜΠΡΟΥΤΖΙΝΗ ΚΕΦΑΛΗ

Παρτίδα 43, ελληνιστική χάλκινο κεφάλι ενός άνδρα, 12 ίντσες υψηλό, γύρω στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. έως 1ος αιώνας μ.Χ.
Ένα άλλο έργο είναι ελληνιστικής περιόδου, Παρτίδα 43, ένα υπέροχο χάλκινο κεφάλι ενός άνδρα, γύρω στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. έως 1ου αιώνα μ.Χ. Η αρχική εκτίμηση του γλυπτού ανέρχεται $ 400.000 σε $ 500.000 και είναι σε άριστη κατάσταση. Η δημοπράτηση του απέτυχε.

SOTHEBY'S ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002 ΧΑΛΚΙΝΟ ΚΡΑΝΟΣ 500 π.Χ.

Παρτίδα 26, Ελληνικό χάλκινο κράνος, 12 1/2 ίντσες υψηλό, περίπου στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.
Η Παρτίδα 26 είναι ένα εξαιρετκά καλό ελληνικό χάλκινο κράνος, περίπου στις αρχές του 5ου αιώνα, π.Χ. Τό κράνος ύψους 12 1/2 αντιπροσωπεύει σύμφωνα με τον κατάλογο, την τελευταία και πιο εξελιγμένη μορφή του Κορινθιακού κράνους και χρησιμοποιήθηκε τόσο από τους κλασικούς Έλληνες γλύπτες όσο και απο τους Ρωμαίους αντιγραφείς.
Η αρχική εκτίμηση απο $ 80.000 έως $ 120.000. Θα πωλείται για $ 174.500.

SOTHEBY'S ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002 ΑΤΤΙΚΟΣ ΑΜΦΟΡΕΑΣ 530 π.Χ.

Lot 29, Αττικός μαύρος αμφορέας του Νικοσθένη 12 1/4 ίντσες ύψος, γύρω στο 530 π.Χ.
Μεταξύ των ελληνικών αγγείων, Παρτίδα 29, μαύρος αμφορέας του Νικοσθένη, γύρω στο 530 π.Χ., είναι κάτιξεχωριστό. Οι 12 1/4-inch-high βάζο ήταν μοναδικό στη συλλογή του Robert Hoe III, ενός διάσημου συλλέκτη βιβλίων και ιδρυτή του Grolier Club. Έχει ένα συνεχές διάζωμα που δείχνει τρεις επιλαχόντες δρομείς προς τον κριτή, δύο πυγμάχοι και ένας κριτής, και δύο wrestlers συνοδεύεται από κριτής. Οι λαβές είναι διακοσμημένες με οπλίτες με δόρατα και κράνη. Η βάση έχει μια εκτίμηση των $ 120.000 - $ 180.000. Θα πωλείται για $ 174.500.

SOTHEBY'S ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002 ΕΚΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

Παρτίδα 10, κυκλαδίτικο μάρμαρο σχήμα της θεάς, 8 5/8 ίντσες υψηλό, πρώιμη εποχή του Χαλκού ΙΙ, γύρω στο 2600-2500 π.Χ.
Η εικονογράφηση εξώφυλλου του καταλόγου του πλειστηριασμού αφορά στην Παρτίδα 10, πολύ κομψό κυκλαδίτικο μάρμαρο κυκλαδίτικης θεότητας, πρώιμης εποχής Χαλκού ΙΙ, γύρω στο 2600-2500 π.Χ. Το άγαλμα έχει ύψος 8 ίντσες και 5/8 και προέρχεται από τη συλλογή της αείμνηστης Μάρθα Goldman. Εκτιμήθηκε για $ 50.000 και $ 80.000. Θα πωλείται για $ 185.000 συμπεριλαμβανομένου και το πρίμ του αγοραστή όπως κάνουν πάντα στα αντικείμενα αυτά και που αναφέρονται στο παρόν άρθρο.
Αν και μόνο για τα τρία τέταρτα, το αποτελέσματα δεν ήταν θεαματικά, 169 από τις προσφορές της πρωινής συγκέντρωσης πωλούνται για συνολικά $ 5.909.895 η δημοπρασία δεν ήταν αρκετά σημαντική για τόσα πολλά κομμάτια, κυρίως για τα αιγυπτιακά, που υπερέβαιναν σημαντικά τις υψηλότερες εκτιμήσεις.
Ένα ελαφρά χαμηλότερο ποσοστό για τις πωλήσεις της απογευματινής δημοπρασίας.